به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان؛ خاورمیانه در حال تبدیل شدن به یک بازیکن مصمم در رقابت جهانی هوش مصنوعی است. عربستان سعودی و امارات پیشرو تلاش‌هایی هستند که می‌تواند چشم‌انداز فناوری و اقتصادی منطقه را بازتعریف کند. این کشورها فقط به هوش مصنوعی مشغول نیستند. آنها در حال انجام اقدامات جسورانه و استراتژیک هستند تا خود را در خط مقدم این بخش قرار دهند.
عربستان سعودی و امارات متحده عربی با سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه در فناوری پیشرفته نیمه‌هادی‌ها و زیرساخت‌های هوش مصنوعی، به وضوح به دنبال تنوع بخشیدن به اقتصادهای متکی به نفت خود و ایجاد پایه‌ای برای رهبری فناوری آینده هستند.
اعلامیه اخیر انویدیا (NVIDIA) در مورد اولین استقرار هوش مصنوعی در مقیاس بزرگ در خاورمیانه با «Ooredoo» در قطر بیش از یک معامله تجاری و نشان دهنده تغییر در ظرفیت منطقه برای مدیریت پروژه‌های پیچیده هوش مصنوعی است و آمادگی آن را برای پذیرش فناوری پیشرفته در مقیاسی که قبلاً دیده نشده بود، نشان می‌دهد. این اقدام یک بیانیه مقاصد قدرتمند و منعکس کننده استراتژی منطقه‌ای گسترده‌تر برای ادغام هوش مصنوعی در صنایع مختلف، از مخابرات تا خدمات دولتی، است.
با این حال، پیشرفت سریع با مجموعه‌ای از چالش‌ها و ملاحظات اخلاقی خود همراه است. دستیابی کشورهای حاشیه خلیج فارس به تراشه‌های هوش مصنوعی با کارایی بالا، در غرب، جایی که نگرانی‌ها در مورد سوء استفاده احتمالی توسط رژیم‌های اقتدارگرا رایج است، نگرانی‌ها را برانگیخته است.
ایالات متحده، به ویژه، در حال انجام یک عمل متعادل کننده ظریف، تشویق رشد فن‌آوری و در عین حال مدیریت خطرات مرتبط با کاربردهای بالقوه هوش مصنوعی در نظارت و کنترل، است.
پیامدهای ژئوپلیتیکی نیز قابل توجه است؛ عربستان سعودی و امارات فقط روی فناوری سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. آنها در حال پرورش نوعی حاکمیت تکنولوژیکی هستند و تلاش می‌کنند وابستگی خود را به فناوری‌های غربی و چینی کاهش دهند. این تلاش برای استقلال یک انتخاب راهبردی اقتصادی و یک مانور ژئوپلیتیکی به منظور اطمینان از گرفتار نشدن آنها در آتش متقابل جنگ سرد جدید بر سر تسلط هوش مصنوعی است.
با این حال، مانند هر تغییر بزرگ تکنولوژیکی، پیگیری رهبری هوش مصنوعی مملو از عدم قطعیت است. سفر خاورمیانه به سمت تسلط بر هوش مصنوعی می‌تواند آن را به عنوان یک پیشگام در عصر فناوری جدید قرار دهد یا آن را درگیر معضلات اخلاقی و سیاسی کند که اغلب با پذیرش سریع فناوری همراه است. خطرات زیاد است و رهبران منطقه باید با دقت قدم بردارند تا بلندپروازی را با احتیاط متعادل کنند.
همانطور که هوش مصنوعی به تکامل خود ادامه می‌دهد و بر پویایی جهانی تأثیر می‌گذارد، نقش خاورمیانه در این حوزه به دلیل سرمایه‌گذاری‌های مالی قابل توجه و آینده‌نگری استراتژیک احتمالاً گسترش خواهد یافت. با این حال، اینکه آیا این حرکات منجر به رهبری پایدار یا پیامدهای ناخواسته خواهد شد، باید دید.
با این حال، واضح است که این منطقه دیگر یک ناظر منفعل در رقابت جهانی فناوری نیست، بلکه یک بازیگر فعال است که چشم‌اندازش به آینده است.
در نهایت، جاه‌طلبی‌های هوش مصنوعی خاورمیانه یک قمار است، یک جست‌وجو رویایی که می‌تواند جایگاه خود را در جهان دوباره تعریف کند یا یک بازی خطرناک با پیامدهای عمیق. تنها زمان مشخص خواهد کرد که کدام یک از این مسیرها را دنبال خواهد کرد.
