درخواست دسترسی طولانی تر نیروهای ویژه آمریکا به راکت ها، تک تیراندازها و رباتها
به گزارش کارگروه بین الملل خبرگزاری سایبربان، سرهنگ دوم توش لنکستر در کنفرانس هفته نیروی عملیات ویژه به حضار گفت که فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده قصد دارد تا اواخر سال مالی 2024 یا اوایل سال مالی 2025 درخواستی برای اطلاعات مربوط به "نور نیزه" منتشر کند.
برنامه موشک دقیق تاکتیکی به تیمهای کوچکی از اپراتورهای ویژه قابلیتهای موشک ضد تانک جاولین فعلی را میدهد اما در بستهبندی کوچکتر.
جاولین (Javelin) یک موشک کالیبر 127 میلی متری است که توسط لاکهید مارتین ساخته شده است که از دهه 1990 در حال استفاده است.
این سلاح به طور گسترده توسط جنگنده های اوکراینی در جنگ جاری با روسیه استفاده شده است.
این شرکت اعلام کرده است که بسته به شرایط عملیاتی می تواند اهدافی را در فاصله 65 متری تا 4 هزار متری مورد حمله قرار دهد.
طبق گزارش آزمایشی پنتاگون در سال 2023، پیمانکاران دفاعی لاکهید مارتین و آر تی اکس (RTX) در حال کار روی برنامه نوسازی جاولین هستند که واحد فرماندهی سیستم را سبک کرده و موشک آن را ارتقا خواهد داد.
بریکینگ دیفنس گزارش داد که انتظار می رود نسخه به روز شده در سال 2025 عرضه شود.
لنکستر بیان کرد که نیروهای ویژه همچنین به دنبال یک تفنگ تک تیرانداز با برد بلند هستند که می تواند اهدافی را در فاصله 2500 متری یا فراتر از آن هدف قرار دهد.
این پروژه که اولین بار در ماه دسامبر اعلام شد، جایگزین تفنگ های تک تیرانداز M107 و Mk15 می شود که به ترتیب دارای برد موثر 2 هزار و 1800 متر هستند.
لنکستر اظهار کرد که هر دو تفنگ در کالیبر .50 محفظه شده اند، اما تفنگ جدید می تواند همان کالیبر یا با تیر متفاوت باشد.
وی در ادامه افزود:
ما در حال باز کردن آن هستیم تا ببینیم چه چیز دیگری در آنجا وجود دارد. و حتی اگر این فقط باعث بهبود سیستم کالیبر 0.50 فعلی ما شود، این نیز خوب است.
برای ضربه و گزینههای بیشتر، فرماندهی تلاش مستمر خود را برای مسلح کردن تیمهایش با مهمات پرسهزن خود با افزودن رباتیک زمینی به ترکیب گزینههای کشنده گسترش داده است.
لنکستر عنوان کرد که برنامه برای سیستمهای ضربه دقیق اکنون به سمت آنچه به عنوان اثرات دقیق بدون سرنشین توصیف میشود، کار میکند.
این موضوع اشاره ای به گزینه هایی برای اپراتورها برای استفاده از ضربات معمولی یا سایر دارایی ها مانند ابزارهای حمله الکترومغناطیسی است.
لنکستر در پایان تصریح کرد:
در حالت ایدهآل، راهحل این قابلیت روی یک پهپاد هوایی یا یک ربات زمینی قابل حمل انسان اجرا میشود و دارای قابلیت کشندگی «پیچ و مهره مانند» است، به این معنی که اپراتورها میتوانند انواع سلاحها یا حسگرها را به زمین یا سیستم هوایی متصل یا نصب کنند.