میگرن دیجیتالی یا چالش‌های طراحی سیاست سایبری؟
به گزارش کارگروه بین الملل سایبربان؛ طبق گفته اس. ام. لاکرویکس (S.M. Lacroix)، افسر کانادایی که مدیرکل دبیرخانه شورای دفاعی کشورهای آمریکایی را بر عهده دارد، در آینده باید نوعی توافق بر سر امنیت سایبری یکپارچه، در میان کشورهای آمریکایی شکل بگیرد.
در حال حاضر، فقط 8 کشور از 27 کشور عضو شورای دفاعی کشورهای آمریکایی (Inter-American Defense Board)، یک راهبرد سایبری رسمی دارند و اکثریت آن‌ها راهبرد خود را به‌تازگی تدوین کرده‌اند.
جلب موافقت این کشورها با صرف هزینه در حوزه دفاع سایبری، چالش بزرگی است، چه برسد به این‌که از آن‌ها بخواهند در پروژه‌های مشترک با یکدیگر همکاری کنند.
لاکرویکس می‌گوید: «کار سختی است. آسان نیست؛ و چیزی که می‌توانم بگویم این است که سازمان ما اساساً، بر اساس درخواست سازمان کشورهای آمریکایی یا خود کشورهای عضو، فقط توصیه‌های فنی ارائه می‌دهد. حقیقتاً هیچ سازوکاری در اختیار نداریم که با آن، کشوری را مجبور کنیم تا به امنیت سایبری علاقه نشان داده و این موضوع را در فهرست اولویت‌های اصلی مسائل داخلی خود قرار دهد.»
لاکرویکس امیدوار است کشورهای کوچک حوزه امریکای لاتین به اقتصادهای بزرگ نگاه کرده و آن‌ها را سرمشق خود قرار دهند. او می‌گوید: «فکر می‌کنم زمانی که آن‌ها ببیند که برزیل و کلمبیا و مکزیک وارد صحنه شده‌اند و سیاست‌های امنیت سایبری نسبتاً مستحکمی را توسعه داده‌اند، کشورهای دیگر هم وارد عرصه می‌شوند.»
او درعین‌حال اذعان کرد که «این‌که این کشورها، منابع و تخصص لازم برای انجام این کار را در اختیار دارند یا خیر، بحث جداگانه‌ای است.»
درواقع، کشوری که بودجه دفاعی نسبتاً محدودی در اختیار دارد، به‌سختی می‌تواند بودجه سایبری تخصیص دهد؛ آن‌هم زمانی که معلوم نیست دشمن خاصی آن‌ها را در این حوزه هدف گرفته باشد. اگرچه حادثه بزرگی مثل هک گسترده نظام بانکی یا حمله سایبری به ارتش احتمالاً این کشورها را به عکس‌العمل وادار خواهد کرد تا آن زمان، انگیزه جدی برای انجام اقدامات پیشگیرانه نخواهند داشت.
لاکرویکس امیدوار است که کشورهای آمریکای جنوبی که روی سایبر سرمایه‌گذاری می‌کنند، بتوانند همسایه‌های خود را نیز تشویق کنند که قبل از وقوع حادثه، فکر علاج کنند و به خطرات احتمالی بیندیشند. او به برزیل اشاره می‌کند که سرمایه‌گذاری عظیمی در حوزه فناوری اطلاعات انجام داده است؛ اما حتی در برزیل هم واقعیت‌های اقتصادی، بسیار حائز اهمیت است چراکه بودجه این کشور، درنتیجه افت قیمت نفت، کاهش یافته است. برای کاستن از تأثیر این واقعیت‌های اقتصادی، لاکرویکس به مشارکت‌های بالقوه بخش دولتی با بخش خصوصی، دل‌بسته است و بر آموزش این نکته تأکید می‌کند که چرا حوزه سایبری، ارزش سرمایه‌گذاری را دارد.
او می‌گوید: «ما رهبران حال و آینده را طوری آموزش می‌دهیم که بتوانند درباره به دست آوردن هر نوع زیرساختی که برای اجرای سیاست‌های امنیت سایبری خود به آن نیاز خواهند داشت، تصمیمات درستی بگیرند.»
آنچه به‌طور بالقوه، امریکا و کانادا را که ارتش‌های امریکا و کانادا به‌طور طبیعی نقش بی‌نظیری در این‌گونه مباحث ایفا می‌کنند. آنچه به‌طور بالقوه، موجب نگرانی این دو کشور می‌گردد، چین و تا حد کمتری، روسیه است.
هر دو کشور چین و روسیه در حال سرمایه‌گذاری در امریکای لاتین هستند و شرکت‌های چینی، در طراحی آن دسته از زیرساخت‌های دیجیتالی که موردنیاز بسیاری از کشورهاست، نقش فعالی بر عهده دارند. امریکا همواره در مورد ورود فناوری چینی یا روسی به مناطقی که حتی از حساسیت اندکی برخوردارند، جانب احتیاط را رعایت می‌کند. تصور کنید یکی از متحدان امریکا به شبکه‌های آمریکایی متصل شود و فایل‌های نظامی روی زیرساخت سایبری ساخت چین قرار داشته باشد؛ آن متحد پیش خود چه فکری خواهد کرد؟
لاکرویکس اذعان نمود که این امر می‌تواند موجب نگرانی کشورهای امریکای شمالی باشد اما درعین‌حال اظهار داشت که هیچ راه واقعی برای جلوگیری از این مسئله وجود ندارد.
وی خاطرنشان کرد: «به گمان من، درباره فعالیت‌های چین و سایر کشورها در منطقه می‌توان همه نوع تصور نابجایی را به ذهن راه داد اما فکر می‌کنم کاری که آن‌ها عمدتاً در حال انجام آن هستند، پر کردن یک خلأ یا یک جای خالی است.» حدس لاکرویکس این است که سازمان‌های دفاعی متعددی این مباحث را زیر نظر دارند، اما سازمان تحت مدیریت او به‌طور مستقیم وارد این مسائل نمی‌شود.
