پهپادها دوباره در اخبار مطرح می‌شوند اما نه آن گونه که ما می‌شناسیم. در ماه آگوست بریتانیا اعلام کرد که ۸۵۰ ریز پهپاد (Microdrones) هورنت سیاه را برای استفاده در نبردهای نزدیک به کی‌یف می‌فرستد. به نقل از دیلی تلگراف، ایده پشت این برنامه (پیش از شکست ارتش روسیه در هفته‌های اخیر در میدان نبرد اوکراین) این بود که ریز پهپادها به سربازان اوکراینی مزیت مهمی در نبردهای شهری ببخشند نبردهایی که در آن انتظار می‌رفت اوکراینی‌ها به دنبال آزادسازی شهرهای خود باشند.
هورنت‌های سیاه در واقع بیشتر شبیه اسباب بازی کودکان هستند. اندازه آن قدری بیش از ۱۵ سانتی متر و وزن آن اندکی کمتر از وزن یک آلو است. هورنت‌های سیاه به معنای واقعی کلمه قادر هستند از پنجره‌ها نیز عبور کنند. ریز پهپادها با توجه به حداقل صدا حین چرخش قادر هستند به طور مستقیم روی دشمن خزیده وارد محوطه‌ها و مواضع دفاعی روسیه شوند و از سه دوربین نصب شده در دماغه فیلم‌های با وضوح بالا و عکس تهیه کنند.
هورنت توسط یک سرباز خط مقدم از طریق یک صفحه نمایش کوچک به سبک iPad و یک کنترلر دستی هدایت می‌شود که در کنسول‌های بازی دهه ۱۹۹۰ میلادی تقریبا مشابه آن را دیده بودیم. این ریزپهپاد با قیمت ۱۰ هزار پوند قابلیتی را ارائه می‌دهد که هر سربازی مشتاق آن بود: آگاهی از موقعیت و توانایی تماشای وضعیت بر فراز تپه.
همان طور که در زندگی غیرنظامی به زودی از پهپادهای کوچک برای تحویل بسته‌های خود استفاده خواهیم کرد ارتش‌ها اکنون از آن پهپادها برای کاربردهایی استفاده می‌کنند که چند دهه پیش صرفا در داستان‌های علمی و تخیلی به آن اشاره شده بود.
در این میان، اوکراین عرصه‌ای برای استفاده از پهپادها بوده است. جنگ اوکراین اولین جنگ بزرگی در زمانی واقعی بوده که در رسانه‌های اجتماعی اطلاعات در مورد آن منتشر شد و جرقه انقلاب کوچکی در نوآوری پهپادی با استفاده از مدل‌های تجاری و داخلی‌ای بود که بسیاری از آن مدل‌ها اهدایی کشورهای غربی بودند و اکنون برای عرضه نیرویی کشنده و مورد استفاده از جنگ اصلاح شده اند. به طور خلاصه پهپادها به وضوح نمادی از آینده هستند. اگر این ماشین‌ها بتوانند به کشورهای پیشرفته‌ای مانند غرب و متحدانش کمک کنند که در جنگ‌ها پیروز شوند و در عین حال باعث صرفه جویی در استفاده از سربازان انسانی شود کدام بازیگری است که استفاده از چنین قابلیتی را دوست نداشته باشد؟
با این وجود، پرسش این است که اگر این ماشین‌ها بیش از اندازه کارآمد شوند وضعیت چگونه خواهد شد؟ برای مثال، در لیبی پهپادهای کوچک نه تنها باعث کشته شدن افراد شده‌اند بلکه به طور مستقل و خارج از کنترل آسان این کار را انجام داده اند. ما در حال ورود به عصر بسیار پیش بینی شده ربات قاتل هستیم که علت اصلی آن در دسترس بودن پهپادها، ارزان قیمت بودن و موثر بودن آن است.!!
در سال ۲۰۱۷ میلادی یک فیلم کوتاه در کنفرانس دیپلماتیک سازمان ملل متحد در ژنو به نام «ربات‌های قاتل» به نمایش درآمد که برنده جایزه‌ای از موسسه آینده زندگی شده بود. این فیلم عرضه فناوری تخیلی به سبک استیو جابز را به تصویر کشیده بود که در آن یک ریز پهپاد به اندازه کافی کوچک است که در کف دستان شما قرار می‌گیرد.قاتلان مجهز به هوش مصنوعی
حضار فیلم می‌خندیدند و دست می زدند در حالی که دستگاه با بازیگوشی از تلاش‌های مجری برای گرفتن آن طفره رفت. .او سپس فاش می‌سازد که در داخل پهپاد کوچک چهار چرخه که به آرامی در دست‌اش فرود آمده سه گرم ماده منفجره وجود دارد. او پهپاد کوچک را به هوا پرتاب می‌کند و به سرعت جهت خود را بازیابی می‌کند و مانند رعد و برق به سمت مانکنی در نزدیکی خود حمله کرده و سوراخ کوچکی در پیشانی‌اش ایجاد می‌کند. این انفجار کوچک برای نفوذ به جمجمه و از بین بردن محتویات آن کافی بود.
ایده آن بسیار وحشتناک بود: یک پهپاد کوچک و ارزان با استفاده از تشخیص چهره برای انتخاب و کشتن یک هدف بدون کنترل مستقیم انسان. ما تا چه اندازه به این واقعیت نزدیک شده‌ایم؟
سال‌هاست که پهپادها به طور مستقل در تیم‌هایی برای کارهایی مانند جستجو، نجات و پاکسازی نشت نفت کار می‌کنند.
در فیلم «ربات‌های قاتل»که مورد حمایت پروفسور راسل است، در عقب هواپیما باز شده و هزاران ریز پهپاد به بیرون می‌افتند و در هوا فعال می‌شوند و مانند زنبورهای بدخواه به سمت زمین وزوز می‌کنند. ریزپهپادها در عمل به یک سلاح کشتار جمعی تبدیل شده اند.
واقعا برای یک کشور یاغی تا چه اندازه دشوار است که یک کارخانه فوق العاده راه اندازی کند که صدها ریزپهپاد را در هفته پمپاژ می‌کند یا یک گروه تروریستی مانند داعش یا القاعده را در نظر بگیرید که این ماشین‌ها را از بازار آزاد بخرد؟
پروفسور راسل با تاسف می‌خندد: «این یکی از معدود زمینه‌هایی است که ایالات متحده، بریتانیا و روسیه همگی در آن توافق دارند.
هوش مصنوعی یا به عبارت دیگر ربات‌ها در طیف وسیع و رو به رشدی از فعالیت‌ها از بازی شطرنج گرفته تا خلبانی هواپیما به وضوح بهتر از انسان‌ها هستند. با این وجود، اگر عامل حیاتی اخلاق را در نظر بگیرید آیا هوش مصنوعی می‌تواند بهتر تصمیم بگیرد که چه کسی زنده بماند و چه کسی بمیرد؟ علیرغم تمام آشفتگی‌ها و جنجال‌های فراوان حملات پهپادهای شکارچی (Predator) و دروگر (Reaper) که پس از ۱۱ سپتامبر با آن آشنا شدیم تا آنجا که می‌دانیم کاملا تحت کنترل عامل انسانی و نه صرفا تحت نظارت بوده‌اند.
