کوادکوپترها
در سال 1920 که Etienne Oehmichen اولین بالگرد چهار ملخه را اختراع کرد شاید فکر نمیکرد حدود یک قرن بعد اندازه، کاربرد و البته سیستمهای هدایتی و کنترلی این وسیله اینقدر متنوع شود. کوادکوپتر ( Quadcopter یا Quadrotor) را می توان از نوادگان اختراع آقای Etienne Oehmichen به حساب آورد. کوادکوپتر از چهار موتور که چهار پروانه ثابت بر آن سوار شده تشکیل یافته و هر جفت پروانه در خلاف جهت هم حرکت می کنند، با کم و زیاد کردن سرعت چرخش پروانهها، گشتاور نیرو تغییر کرده، حرکت و یا اوج و فرود آن کنترل می گردد. از طرف دیگر سبکی و متمرکز شدن وزن آن در یک نقطه کوچک، حساسیت زیادی را در کنترل چرخش پروانهها نیاز دارد.
این پهباد به غیر از گوناگونی شکل و اندازه، ماموریتهای گوناگونی هم دارد، ماموریتهایی که از سرگرمی تا استفادههای نظامی را شامل میشود.
سیستم های هدایتی کوادکوپتر اکثراً مبتنی بر ارتباطات رادیویی با فرکانس های مافوق بلند (۳۰۰–۳۰۰۰ مگا هرتز) و یا بسیار بسیار بالا( ۳–۳۰ گیگا هرتز) مانند Wireless LANاست و البته میتوان قابلیت هدایت با ماهواره (GPS) را هم به آن اضافه کرد. بر پایه این نوع ارتباط، امروزه حتی میتوان با گوشیهای هوشمند هم به کنترل این وسیلهها پرداخت و یا تصاویر ارسالی این پهبادها را به صورت زنده در صفحه تلفن همراه مشاهده کرد و یا حتی مشاهده تصاویر را در صفحات اجتماعی با افراد دیگر شریک شد.
اگر پروژههای دانشگاهی، که ساخت کوادکوپتر را بیشتر با هدف آشنایی دانشجویان با تکنولوژی های هدایتی و یا سیستم های IT انجام میدهند نادیده بگیریم، شرکت های مختلف و بعضاً صاحب نام، پا در عرصه تولید گسترده و توسعه این پهبادها گذاشتهاند که مشاهده نام برخی شرکتهای دانش بنیان مانند آمازون یا حتی گوگل در بین آنها توجه را به خود جلب میکند. برای مثال، آمازون با ساخت Amazon Prime Air که پستچی هوایی این شرکت به حساب میآید، و یا شرکت گوگل، که با ادغام تکنولوژی های خود مانند Tango با این نوع از پهباد، به منظور ارائه قابلیتهای ناوبری خودمختار، دلایلی مفهومی را دربارهی منفعت استفاده از پروژه Tango گوگل در سیستمهای هوایی نشان داده است.
از شرکتهای صاحب نام دیگر که در این زمینه فعالیت می کنند میتوان به شرکت Aeryon که به ساخت کوادکوپتر هایی برای بخشهای امداد و نجات و البته بخشهای نظامی مشغول است و یا شرکت معتبر Parrot که فعالیتهایش در زمینه صنایع هوایی است نام برد. شرکت parrot را میتوان به نوعی نوآور در این زمینه دانست چرا که با ارائه مدلهای متفاوت و خلاقانه چه در ظاهر و چه در عملکرد توانسته کاربران زیادی را به سمت خود جلب کند، مدلهایی مانند Bebop Drone، که در حقیقت یک دوربین ویدئویی با قابلیت پرواز است و یا مدل های MiniDrone و Jumping Sumo.
در پایان ذکر این نکته الزامی است که با توجه به این که شرکتهایی مانند گوگل و آمازون در این زمینه سرمایه گذاری کرده اند نشان دهنده اهمیت این وسیلهها است و البته آیندهای که برای آنها میتوان آیندهای با کاربردهای متنوع تر تصور کرد. بر همین اساس شرکت هایی که امروز روی این نوع پهباد سرمایه گذاری کنند می توانند نقش پر رنگی در آینده تکنولوژی و اقتصاد کشورشان داشته باشند.