به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبریان؛ به گفته کارشناسان، کمبود مهارت‌های فناوری به ویژه در حوزه امنیت سایبری نگرانی کشورهای آسیای جنوب شرقی است و تقاضا برای متخصصان با این مهارت‌های ضروری هرگز بیش از این نبوده است.
نیاز روزافزون به مهارت‌های دیجیتال در کشورهای در حال توسعه، به ویژه در منطقه آسه‌آن، شدیدتر است. در عین حال، کمبود مهارت‌های امنیت سایبری به ویژه در مالزی و اندونزی شایع شده و نرخ پذیرش سریع اینترنت و نیاز روزافزون به محافظت از داده‌ها در برابر مجرمان سایبری دیده می‌شود.
امنیت سایبری در رأس ذهن رهبران جهانی قرار دارد. برای سال‌ها، کارشناسان هشدار داده‌اند که آسیب‌پذیری‌های دیجیتال چگونه کسب‌وکارها و دولت‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهند.
طبق گزارش اخیر «Juniper Research»، سرمایه‌گذاری در زمینه امنیت فناوری اطلاعات تا سال 2020 هر سال تقریباً 6 درصد رشد خواهد کرد؛ درنتیجه، این امر منجر به نیاز به یک میلیون تحلیلگر امنیت اطلاعات، بیشتر از آنچه در حال حاضر در سرتاسر جهان است، می‌شود.
علیرغم تلاش‌های سازمان‌ها برای یافتن افرادی که بتوانند نقش‌ها را ایفا کنند، هیچ نشانه‌ای از کاهش کمبود مهارت‌های امنیت سایبری در منطقه وجود ندارد.
کمبود متخصصین امنیت سایبری
انتظار می‌رود ارزش صنعت امنیت سایبری تا پایان سال جاری به 170 میلیارد دلار برسد، با این حال کارشناسان هشدار دادند که مشاغل برای جذب استعدادها تلاش کنند. به غیر از شکاف مهارتی، عوامل دیگری که در این امر نقش دارند، تقاضای فزاینده برای کارشناسان سایبری است. یکی از راه‌های حل این مشکل، مهارت مجدد و ارتقاء مهارت است. از بسیاری از کارمندان در زمینه‌های سنتی خواسته می‌شود تا به 2 دلیل مهارت‌های جدید را بیاموزند : یا نقش‌های موجود آنها منسوخ می‌شود؛ یا برای پر کردن موقعیت‌های امنیت سایبری به مدارک اضافی نیاز دارند.
کارشناسان براین باورند که هر کشور آسه‌آن مجموعه‌ای از چالش‌های خاص خود را دارد. در حالی که سنگاپور و مالزی قوانین جدید امنیت سایبری را برای کمک به رفع شکاف اجرا کرده‌اند، هنوز شکاف‌هایی در آموزش و توسعه مهارت وجود دارد.
براساس یک مطالعه اخیر، کمبود متخصصان ماهر در زمینه امنیت سایبری وجود دارد و انتظار می‌رود که مجموعه استعدادها در سال‌های آینده بیشتر کاهش یابد. این مطالعه، که به سفارش اوراکِل (Oracle) و به‌وسیله شرکت داده بین‌المللی در آسیا و اقیانوسیه (IDC Asia Pacific) انجام شد، نشان داد که تنها 5 درصد از متخصصان فناوری اطلاعات در منطقه دانش فنی و تجربه لازم برای تجزیه و تحلیل حملات به شبکه‌های خود را دارند.
کمبود مهارت‌های امنیت سایبری یک مشکل فزاینده برای سازمان‌هایی است که به دنبال مهندسان بسیار ماهر، متخصصان امنیت فناوری اطلاعات و سایر متخصصان، به ویژه افراد آموزش دیده برای کار با آخرین فناوری‌ها، هستند. با افزایش تقاضا از سوی مشتریان برای خدمات امنیتی پیشرفته، برخی سازمان‌ها در جذب کارشناسان سایبری شایسته با مشکل مواجه شده‌اند.
کمبود مهارت‌ها؛ پر نشدن جای خالی کسب و کارها
یک نظرسنجی استعدادهای دیجیتال منتشر شده به‌وسیله «SCMO» و «SERI» نشان می‌دهد که 2 مانع اصلی برای داشتن استعدادهای دیجیتالی کافی، شکاف مهارت‌ها در بازار کار محلی و ناتوانی در جذب استعدادهای تخصصی هستند.
تنها 4.8 درصد از پاسخ دهندگان احساس کردند که بازار کار موجود به طور کامل نیازهای استعدادهای دیجیتال آنها را برآورده می‌کند. کارفرمایان مهم‌ترین شکاف‌های مهارتی را در تجزیه و تحلیل کلان داده، علوم داده، امنیت سایبری، هوش مصنوعی، محاسبات ابری گزارش کردند.
طبق گزارش پورتال مشاغل جهانی «Indeed»، فعالیت استخدام در ماه اکتبر امسال در سنگاپور به رشد خود ادامه داد و علیرغم افزایش روزافزون تعداد موارد بیماری کووید-19، به اوج جدیدی رسید؛ تا 30 اکتبر سال جاری، آگهی‌های شغلی در Indeed نسبت به سطح خود در اول فوریه سال گذشته 76 درصد افزایش یافت. کارشناسان تنها در ماه اکتبر شاهد رشد 4.7 درصدی بودند.
واقعیت این است که امروزه سازمان‌ها بیش از هر زمان دیگری به دنبال یافتن نامزدهای ماهر فناوری اطلاعات هستند. اما این فقط در مورد استخدام نیست. شرکتها باید به آموزش آنها ادامه دهند.
طبق گزارش تهیه شده به‌وسیله خدمات وب آمازون، تعداد کارگرانی که به مهارت‌های دیجیتالی در 6 کشور سنگاپور، استرالیا، هند، اندونزی، ژاپن و کره جنوبی (APJ) نیاز دارند، باید 5 برابر افزایش یابد تا تقاضا تا سال 2025 برآورده شود.
محققان معتقدند که سرمایه‌گذاری در آموزش مهارت‌ها می‌تواند فرصت‌های شغلی جدیدی را فراهم کند، زیرا بسیاری از کارگران در سراسر منطقه اهداف شغلی خود را بخشی از روند کناره‌گیری بزرگ می‌دانند که به‌وسیله همه‌گیری کرونا تحریک شده است. چندین فروشنده فناوری در حال حاضر با سازمان‌ها و مؤسسات آموزش عالی کار می‌کنند تا استعدادهای بیشتری را برای رسیدگی به این مشکل توسعه دهند. اکنون تنها سؤال این است که آیا آنها قادر خواهند بود آن را به اندازه کافی سریع انجام دهند تا تقاضا را برآورده کنند؟!
