به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبربان؛ کارشناسان اعلام کردند که در عصر اینترنت، اکنون انواع مختلفی از کلاهبرداری‌های بدتر هستند که به بهانه پیشنهاد شغل، پرداخت قبوض برق، سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال، کلاهبرداری بیمه‌ای، اخاذی و غیره به صورت آنلاین اتفاق می‌افتند.
کلاهبرداران از طریق پیامک، تماس، ایمیل یا راه‌های دیگر برای دریافت اطلاعات شخصی با افراد ارتباط برقرار می‌کنند. آنها اغلب از پیوندهای مخربی استفاده می‌کنند که فرد را به یک برنامه یا وب‌سایت هدایت می‌کند تا رایانه، دستگاه تلفن همراه یا شبکه را هک کند تا اطلاعات حساسی مانند شماره حساب بانکی، جزئیات کارت اعتباری و شماره امنیت اجتماعی به دست آورد. در این خصوص وبگاه تخصصی هندی «NEWSROOM ODISHA» مقاله‌ای نوشته که به شرح زیر است :
«فناوری‌های نوظهور به طور گسترده برای اهداف جنایی مانند هوش مصنوعی (AI) مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند.
اکنون دارک‌نت، که در آن افراد به طور ناشناس ارتباط برقرار می‌کنند و فایل‌ها را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند، وجود دارد و وب‌سایت‌های مختلف تبلیغاتی را پیدا می‌کنند. جرایم سایبری آنها سرویسی است که به‌وسیله هوش مصنوعی طراحی شده است.
مردم شروع به استفاده از «ChatGPT»، یک ربات چت توسعه یافته به‌وسیله «OpenAI»، با مهندسی فرماندهی سریع و مناسب کرده‌اند، به گونه‌ای که نرم‌افزار را مجبور می‌کنند تا رویکردهای نوآورانه جدیدی در مورد نحوه ارتکاب فعالیت‌های مجرمانه ارائه دهد.
با ورود این نوع گزینه‌ها، ما اکنون در حال یافتن سناریویی هستیم که در آن هند باید به مسائل جرایم سایبری و فناوری‌های نوظهور رسیدگی کند.
امروزه همه، از سهامداران دیجیتال تا کاربران، یک هدف بالقوه هستند،. این یک تهدید برای افراد، شرکت‌ها، ملت‌ها و برای برخورداری از حقوق دیجیتال فردی است، اما اگر ما شروع به القای امنیت سایبری به عنوان یک روش زندگی در زندگی خود کنیم، می‌تواند نقطه شروع خوبی باشد.
با این حال، تا به امروز، آنچه همچنان یک چالش باقی مانده، کشف موارد و آگاهی در مورد کلاهبرداری سایبری است.
پس از همه‌گیری بیماری کووید-19، اینترنت به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی ما تبدیل شد و این زنگ خطری را برای هر ذینفعی به صدا در آورد تا در مورد اهمیت امنیت سایبری و نحوه برخورد با آن حساس شود.
ما از سنین پایین شروع به دادن وسایل به کودکان کرده‌ایم، که روشی بسیار راحت برای قرار دادن آنها در آب‌های عمیق است بدون اینکه به آنها بگوییم چگونه در این آب‌های عمیق اینترنت شنا کنند.
پاوان دوگال (Pavan Duggal)، رئیس کمیسیون بین‌المللی حقوق امنیت سایبری، گفت که او به دولت، از جمله هیئت مرکزی آموزش متوسطه (CBSE) آموزش و مشاوره می‌دهد که اکنون باید جرایم سایبری و آموزش حقوق سایبری را به‌عنوان بخشی از برنامه درسی مدرسه از اولین استاندارد در نظر بگیریم.
دوگال در مورد حساس کردن مردم در مورد امنیت سایبری اظهار داشت :
«ابتدا باید بودجه مناسبی برای جرایم سایبری تخصیص داده شود. ثانیاً باید به نهادهای انتظامی و پلیس آگاهی داده شود. مردم از رفتن به ایستگاه پلیس هراس دارند، زیرا از آزار احتمالی در پایان کار پلیس می‌ترسند و اغلب اوقات افسران پلیس در مورد نحوه برخورد با مدارک الکترونیکی آگاهی ندارند.»
با نگاهی به اندازه کشور 1.4 میلیارد نفری و مقایسه آن با تعداد برنامه‌های حساس‌سازی، شکاف بزرگی وجود دارد.
قضات باید حساس شوند زیرا در نهایت قوه قضاییه یک نهاد مرتبط است که باید پیش برود و مفاد قانون را تفسیر کند. بیشتر اوقات، قاضی حقایق پرونده را می‌داند، اما پس از آن قاضی هیچ کنترلی روی نوع شواهدی که سازمان قانون و مجری برای اثبات اتهامات خاص ارائه می‌دهد، ندارد. بنابراین، در سراسر اکوسیستم، ذینفعان باید حساس‌تر باشند.
ساکنان شهرهای هند هنوز هم می‌توانند از کلاهبرداری‌های سایبری و حفظ امنیت خود آگاه باشند، اما آگاهی در مورد آن در مناطق روستایی هنوز یک مشکل بزرگ است.
داگال توضیح داد :
«برنامه‌های جرایم سایبری، به‌ویژه در مناطق روستایی، نیمه روستایی و نیمه‌شهری، به انگیزه بزرگی نیاز دارند، زیرا این همان جایی است که بیشتر قربانیان هدف قرار می‌گیرند. با این حال، اینطور نیست که اگر تحصیل کرده باشید، قربانی نخواهید شد. فقط شانس قربانی شدن یک فرد تحصیلکرده نسبتاً کمتر است.»
کلاهبرداران بیشتر اوقات به دنبال لحظه‌ای آسیب‌پذیر هستند تا بتوانند طعمه خود را بزنند. آنها با جلب اعتماد مردم یا قرار دادن مردم در حالت ترس یا وحشت، یک بازی فکری انجام می‌دهند.
وی افزود که در طول دوران همه‌گیری کووید-19، ترس و وحشت همراهان همیشگی بودند و مجرمان سایبری به تأثیر این 2 عنصر پی بردند. آنها شما را گفتن مواردی مانند قطع شدن کارت اعتباری یا برق در حالت ترس یا وحشت قرار می‌دهند.
جنایتکاران سایبری بیشتر می‌خواهند که سیستم‌های شما را هدف قرار دهند. آنها می‌خواهند با نظارت بر داده‌های شما به الگوهای رفتاری شما نگاه کنند.
اگر می‌توانید اهداف مجرمان سایبری را تقویت کنید، حداقل می‌توانید تعداد زیادی از این چالش‌ها را با جرایم سایبری کاهش دهید. با این حال، باید پول بیشتری برای آموزش سایبری، آگاهی سایبری و ظرفیت سازی سایبری اختصاص داده شود.»
