به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبربان؛ با همه‌گیری ویروس جهانی کرونا، مجرمان سایبری از این وحشت عمومی سوءاستفاده می‌کنند. به عنوان مثال، تاکتیک‌های مهندسی اجتماعی برای هدف قرار دادن ترس و ایجاد اطلاعات نادرست با ایمیل‌های اسپم در مورد ویروس حاوی پیوندهای مخرب مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این خصوص بروس پِری (Bruce Perry)، مدیرعامل وِنتوک (Wontok) مقاله‌ای نوشته که به شرح زیر است :
«براساس مطالعه انجام شده در دانشگاه «Surrey»، رسانه اجتماعی یک کانال سودآور برای مجرمان سایبری محسوب می‌شود و حملات با رسانه اجتماعی سالانه 3.25 میلیارد دلار درآمد دارد. کلاهبرداری‌های آنلاین و خرید نیز محبوب هستند، به طوری که مرکز امنیت سایبری استرالیا هر 10 دقیقه یک گزارش دریافت می‌کند. طبق آمار بانک مرکزی این کشور، 574 میلیون دلار از کلاهبرداری خرده فروشی آنلاین در سال 2018 به‌دست آمده است و «CNP» - کارت موجود نیست – رایج‌ترین نوع این کلاهبرداری است.
کاربران اینترنت با سواد رایانه‌ای و آگاهی کمتر درمورد جرایم سایبری بیشتر در معرض تله‌ها و کلاهبرداری‌ها قرار دارند و خیلی در مورد محافظت از خود نمی‌دانند. افراد بالای 60 سال – که با کامپیوترها و رسانه اجتماعی بزرگ نشده‌اند – قربانیان جرایم سایبری علیه افراد هستند. براساس داده‌های اف‌بی‌آی، آنها در سال 2018 به عنوان یک گروه 649 میلیون دلار در برابر مجرمان از دست داده‌اند.
حتی برای کاربران باتجربه‌تر، محافظت چالش‌برانگیز است. برخی راه‌حل‌های گیج‌کننده وجود دارد. واقعیت این است که اکثر افراد از نحوه حفاظت یا آگاهی کافی برخوردار نیستند و حتی برای آنها که اطلاع دارند، درمواردی که اطلاعات به خطر می‌افتند، نواقض داده فراتر از کنترل آنها است. در حالیکه دولت‌ها در سراسر جهان مقررات مربوط به داده‌ها را تشدید می‌کنند، نواقض هنوز هم به‌صورت نگران کننده اتفاق می‌افتند.
تنها در سال 2019 چندین میلیارد پرونده در سازمان‌های مختلف مانند : پلتفرم‌های رسانه اجتماعی (فیس‌بوک : 540 میلیون جزئیات کاربر) و بانک‌ها (اولین شرکت مالی آمریکایی : 885 میلیون معامله و سوابق مشتری) به خطر افتادند. حتی اگر کسی تمامی اقدامات صحیح را انجام داده باشد، بازهم می‌تواند قربانی شود.
به همین دلیل بیمه سایبری به ابزاری بسیار مهم در زرادخانه دفاع سایبری تبدیل شده است. از آنجا که هیچ قفل و هشداری نمی‌تواند ضامن یک خانه در برابر دزدی باشد، کسب و کارها و افراد باید امنیت خود را در برابر سرقت‌های دیجیتال تأمین کنند. بیمه جرایم سایبری همچنین خسارات فراتر از اینترنت را دربر می‌گیرد. کارت‌های اعتباری گم یا دزدیده شده، کارت‌های شناسایی و گذرنامه نیز ضرر قابل توجهی را برای افراد به همراه دارند. سرقت هویت یکی از سریع‌ترین جرایم است : در سال 2017 تنها در ایالات متحده حدود 60 میلیون نفر تحت تأثیر سرقت هویت قرار گرفتند و کل هزینه مربوط به این سرقت 16 میلیارد دلار بوده است. 24 میلیارد دلار دیگر به دلیل کلاهبرداری از طریق کارت‌های اعتباری است؛ علاوه بر بزرگسالان، سرقت هویت کودک نیز خانواده‌ها را با بیش از 540 میلیون دلار ضرر در سال 2017 روبرو کرد.
بیشتر مشتریان و کسب و کارها مفهوم نیاز به بیمه سایبری را بیش از جرم سایبری درک نمی‌کنند؛ دانیل کار (Daniel Carr)، رئیس نوآوری و سایبری در «Occam Underwriting» اخیراً در نشستی اعلام کرد که مردم مضرات محیط سایبری را درک می‌کنند، اما دقیقاً نمی‌دانند مقصر کیست و این موضوع در همه زمینه‌های اجتماعی، جامعه قضایی، محیط نظارتی یا تجاری به‌صورت سیستماتیک وجود دارد.
ارائه دهندگان خدمات نقشی کلیدی ایفا می‌کنند؛ اکثر شرکت‌های مخابراتی شناخته شده هستند و برندهای معتبری دارند و به همین دلیل با کاربران اغلب چندین سال ارتباط برقرار می‌کنند؛ در بازار رقابتی مخابرات تجربه و پیشنهاد مشتری ارزش مضاعف دارد. محصولات امنیتی از جمله بیمه و راه‌حل‌های امنیت سایبری یک ویژگی طبیعی برای ارائه دهندگان خدمات به شمار میروند. بیمه سایبری با پیشنهادات اینترنت اشیا و گزاره‌های خانواده آنها برای داشتن یک محصول سایبری شخصی مطابقت دارد.
روند اینترنت اشیا باعث افزایش آسیبپذیریها در منازل و دفاتر می‌شود؛ دستگاه‌های هوشمند متصل به اینترنت به‌طور فزاینده‌ای حاوی داده‌های شخصی مانند : جزئیات ورود به حساب کاربری، خدمات شخص ثالث و اطلاعات پرداخت هستند. سیستم‌های نظارت خانگی هک می‌شوند و با اتصال سایر وسایل به اینترنت، در معرض خطر بیشتری قرار می‌گیرند.»
