به گزارش کارگروه بینالملل سایبربان؛ برنامه ردیابی «SAFE» از استارت‌آپ اسرائیلی «GlobeKeeper» برای ردیابی بیماران احتمالی کووید-19 باعث نگرانی ایالات متحده شده است. این شرکت در حال حاضر مشغول مذاکره برای فروش محصول خود به شرکت‌های خصوصی و دولتی است. محصول اصلی شرکت، یک پروتکل ارتباطی ایمن است که به سازمان‌های امنیتی مانند : پلیس و ارتش امکان نفوذ به دستگاه‌های غیرنظامیان مانند گوشی‌های هوشمند با رمزگذاری درجه نظامی برای ارتباطات راهبردی، تاکتیکی و عملیاتی را می‌دهد.
این استارت‌آپ واقع در تل‌آویو برنامه SAFE را به موازات توسعه برنامه ردیابی «Magen» - به زبان عبری به معنی سپر – توسعه داد، اما این 2 برنامه بسیار متفاوت هستند. برنامه Magen بر اساس کد منبع باز است، در حالیکه SAFE کاملاً اختصاصی است.
به گفته دَن پِلِگ (Dan Peleg)، مدیرعامل و مؤسس GlobeKeeper، این برنامه مطابق با کلیه معیارهای قانون حفظ حریم خصوصی مصرف کننده کالیفرنیا (CCPA) است که یکی از سختگیرانه‌ترین قوانین محسوب می‌شود. این یک قانون فدرال نیست و نمی‌توان در ایالات دیگر از آن استفاده کرد. هیچ قانون حفظ حریم خصوصی در سطح فدرال وجود ندارد.
برنامه ردیابی SAFE با فناوری بلوتوث تبلت یا گوشی هوشمند برای برقراری ارتباط با سایر دستگاه‌های بلوتوث در محدوده کار می‌کند؛ این برنامه، شناسه‌های ناشناس بی‌نظیری را هر 15 دقیقه یکبار تولید و اطلاعات را در یک پایگاه داده عمومی بارگذاری می‌کند. داده های ذخیره شده در دستگاه شخصی، پس از 21 روز حذف می‌شوند.
پِلِگ در مصاحبه اخیر خود با «The Media Line» گفت :
«داده‌ها اساساً عمومی هستند. بنابراین حتی دولت هم مالک آن نیست. به‌صورت عمومی روی ابر می‌نشینند. شناسه‌های منحصربه‌فرد تصادفی هستند و هیچ‌گونه اطلاعات شخصی را شامل نمی‌شوند.»
جان گارون (Jon Garon)، مدیر برنامه حقوق مالکیت معنوی، امنیت سایبری و فناوری در دانشگاه نوای جنوب شرقی (Nova) به خصوص در مورد استفاده از این برنامه از سوی عوامل غیردولتی و خصوصی اظهار نگرانی کرد. در حالیکه آژانس‌های دولتی برای جلوگیری از سوءاستفاده تحت نظارت عمومی قرار دارند، شرکت‌هایی که از کارمندان خود تقاضای نصب و فعال‌سازی برنامه را دارند، به کار خود ادامه می‌دهند.
آلبرت کان (Albert Cahn)، مدیر اجرایی پروژه بررسی فناوری نظارتی (S.T.O.P.) در این خصوص توضیح داد :
«در حمایت از کارکنان باید بگویم دادن قدرت به شرکت‌ها برای در اختیار داشتن اطلاعات بهداشتی کارمندان، کاملاً نادرست است.»
کارشناسان معتقدند که برنامه‌های ردیابی بیماران طی ماه‌های اخیر به‌طور فزاینده‌ای متداول شده‌اند، اما یک چارچوب قانونی بین‌المللی یکپارچه برای نظارت روی آنها وجود ندارد. هر کشوری قوانین محلی خود را دارد و حتی در کشورهای اروپایی این قوانین متفاوت هستند. در اراضی اشغالی، استفاده از ردیابی تلفنی به‌وسیله آژانس امنیتی اسرائیل (شین‌بت) با مخالفت شدید روبرو شد و همین امر منجر به توسعه برنامه قابل دانلود Magen و نصب از سوی 2 میلیون کاربر – تقریباً یک چهارم جمعیت اسرائیل – شد.
