نگاهی به فیلم سینمایی تانگ(Tang)

داستان فیلم
یک بچه روبات بامزه سر از حیاط خانه آقای کن و همسرش امی درمی‌آورد. روباتی که ظاهرش بسیار ابتدایی به نظر می‌رسد و رفتاری کودکانه دارد؛ مانند یک خردسال. روبات خودش را تانگ معرفی می‌کند. از آنجاییکه رابطه آقای کن و همسرش شکرآب است، دوست دارند خیلی زود از شر این مهمان ناخوانده خلاص شوند. آقای کن، تانگ را به یک کارگاه روبات‌های اوراقی می‌سپرد تا تجهیزاتش از هم متلاشی شود؛ اما تانگ فرار کرده و مجددا به سراغ کن برمی‌گردد. امی که از ناکارآمدی همسرش به سطوح آمده، او را از خانه بیرون می‌کند. همزمان کن با یک آگهی تعویض روبات قدیمی با نو مواجه می‌شود.
کن و تانگ با هم به شرکت آگهی‌دهنده مراجعه می‌کنند. اما مشخصات تانگ با هیچکدام از نسل‌های قدیمی روبات هم‌خوانی ندارد و شامل شرایط تعویض نمی‌شود. از طرفی سخت‌افزار تانگ آسیب دیده و با کاهش باتری، رو به خاموشی می‌رود. با این حال یکی از کارشناسان زبده شرکت، موفق به دستیابی اطلاعاتی از مخترع تانگ می‌شود. همزمان یک گروه ناشناس نیز به دنبال سرقت تانگ هستند. آن‌ها در یک موقعیت مناسب تانگ را دزدیده و به مکان نامعلومی منتقل می‌کنند و ... .

ژاپنی اصل!
سینمای ژاپن، سینمای حال خوب کنی است؛ غالب آثارشان روح دارد. یک روح شرقی تمام عیار. این دلچسبی حتی در آثار کمدی سینمای ژاپن نیز وجود دارد؛ از جمله همین «تانگ». یک علمی-تخیلی بامزه که در مختصات خودش حرف‌های جدی می‌زند. در یک پروژه آزمایشگاهی سایبرنتیک، یکی از روبات‌های تیرانداز، دچار نوعی تردید شده و از تیراندازی طفره می‌رود. پروفسور ماساهیکو بابا به عنوان سازنده این روبات‌ها، شگفت‌زده از اتفاق رخ داده، این انقلاب در هوش مصنوعی را به عنوان مسیری کوتاه برای ثروت اندوزی بی‌حد و حصر خود می‌داند. بنابراین به صورت غیرمجاز روی تجاری‌سازی این ویژگی تانگ برنامه‌ریزی می‌کند. یک برنامه‌ریزی شوم!
همه فرصت‌ها و تهدیداتی که درمورد هوش مصنوعی شنیده‌ایم در روایت با مزه تاکاهیرو موری وجود دارد. از الگوریتم‌های یادگیری تانگ که مانند یک کودک نوآموز اتفاقات را نشانه‌گذاری می‌کند تا دستیابی به خودآگاهی و وابستگی عجیب و غریبش به آقای تانگ. در این قصه حتی خشونت احتمالی هوش مصنوعی به زبان طنز به تصویر کشیده شده است؛ آنجاییکه آقای کن با بیان جملاتی تانگ را عصبانی می‌کند تا از شر ماموران رباینده رهایی پیدا کند. انتخاب مدل روایی سفر ماجراجویانه توسط نویسنده کار، باعث شده تا شنیدن حرف‌های تکراری در مورد هوش مصنوعی برای بیننده خسته کننده نباشد. فیلم در مدت زمانی نزدیک به دو ساعت، مخاطب را خسته نکرده است.
با گسترش هوش‌مصنوعی‌های کاربرمحور از جمله دیپ فیک و انواع و اقسام روبات‌های صداساز، باید منتظر اتفاقات جدیدی در سینمای سایبری هم باشیم؛ معمولا با همه‌گیری یک فناوری در میان مردم، جرقه تولید ایده‌های جدیدتر نیز شعله‌ور می‌شود و کدام مدیوم جذاب‌تر از صنعت سینما برای تبدیل ایده‌های جدید به محتوا و البته ثروت؟! از طرف مقابل با آمیخته شدن زندگی روزمره مردم با هوش مصنوعی، رفته رفته از شدت آن گارد ذاتی انسان در برابر شبه انسان کاسته خواهد شد. به نظرشما، ده سال دیگر اگر مردم با تئوری "احضار شیطان" ایلان ماسک یا "تئوری پایان دنیا"ی استیون هاوکینگ مواجه شوند چه واکنشی خواهند داشت؟!