مالزی در میان کشورهایی با کمترین میزان امنیت سایبری در جهان
به گزارش کارگروه بینالملل سایبربان؛ مالزی در میان 10 کشور برتر آسیایی قرار گرفته که کمترین امنیت را برای دورکاری دارند.
در مطالعهای که بهوسیله «Reboot Digital PR Services» مستقر در بریتانیا در مورد امنیت دیجیتال انجام و منتشر شد، مالزی با 1557 رایانه در معرض خطر و 900 سایت میزبان بدافزار که به خطر کلی سایبری آن کمک میکند، کمی امنتر از قبرس و اندونزی با امتیاز 79.9 از 100 در جایگاه سوم قرار گرفت.
اندونزی و قبرس با امتیاز خطر سایبری 82.8 از 100 در رتبهبندی کشورهای آسیایی و جهانی، کمترین امنیت سایبری در جهان را به اشتراک میگذارند.
Reboot Digital گفت که اندونزی قبلاً خود را به عنوان یک کانون مورد علاقه برای کارگران دورکار تثبیت کرده و مسافران را با پایتخت پررونق خود جاکارتا و مقاصد گردشگری محبوب در بالی جذب میکند.
قبرس، مجموعاً میزبان بیش از 3000 سایت فیشینگ و بدافزار، اخیراً شروع به استقبال از کارگران دورکار در سواحل خود کرده است.
نپال، در رتبه ششم (73.3 درصد)، دارای بالاترین میانگین دانلود درایو در بین تمام کشورهای مورد تجزیه و تحلیل، با 126 مورد در هر ماه است.
فیلیپین (62.7 درصد) و تایلند (61.8 درصد) به ترتیب رتبههای نهم و دهم را دارند که امتیاز خطر سایبری بیش از 60 از 100 را ارائه می دهند.
در نقطه مقابل، کره جنوبی با امتیاز خطر سایبری تنها 19.8 از 100، امنترین مکان سایبری در آسیا است.
پس از آن ژاپن (21.8 درصد) و لبنان (29.3 درصد) قرار گرفتند.
این تحقیق برای شناسایی ناامنترین کشورها برای یک محل کار انجام شد و چشمانداز تهدیدات سایبری را در هر کشور با توجه به شیوع فیشینگ و بدافزار همراه با شبکههای باتنت تحلیل کرد.
ابزارهای دادهکاوی پِیتون (Python) برای استخراج آمار امنیت سایبری از بیش از 90 گزارش اطلاعات امنیتی مایکروسافت (2017) استفاده شد که منجر به یک مجموعه داده جامع شامل تعداد سایتهای فیشینگ، سایتهای میزبان بدافزار، رایانههای در معرض خطر (بخشی از باتنت gamarue) و میانگین ماهیانه صفحات دانلود درایو برای بیش از 90 کشور شد.
به گفته محققان، آمار جمعآوری شده در بالا براساس هر 100 هزار URL، به استثنای رایانههای در معرض خطر ارائه شده به ازای هر 100 هزار کاربر اینترنت ارائه شده است.
شرکت توضیح داد که مجموعه داده داخلی بیش از 3 میلیون رستوران و سایر مراکز غذایی در سراسر جهان برای یافتن تعداد مراکزی که به ازای هر یک میلیون نفر به وایفای رایگان دسترسی دارند با داد های جمعیتی که از بانک جهانی به دست آمده، استفاده شده است.