صادرات فناوری، از سرزمین‌های اشغالی

به گزارش کارگروه بین‌الملل سایبربان؛ ادوارد اسنودن، افشاگر آژانس امنیت ملی آمریکا در گفتگو با تل‌آویو از طریق ماهواره‌ای در مسکو کمی پس از کشته شدن جمال خاشقچی در کنسولگری عربستان در استانبول ادعا کرد که عربستان سعودی از نرم‌افزار جاسوسی اسرائیلی برای پیگیری حرکات خاشقچی پیش از مرگش استفاده کرده است. اسنودن گفت که فناوری‌های گروه «NSO» در شرکت اطلاعاتی سایبری اسرائیلی پس از توسعه این نرم‌افزار به نام «Pegasus»، به عربستان فروخته شدند و در نتیجه امکان دسترسی به گوشی هوشمند یکی از مخاطبان خاشقچی – یکی دیگر از منتقدان سعودی در کانادا – فراهم گردید. 

این فرد مخالف به نام عمر عبدالعزیز (Omar Abdulaziz)، اواخر سال 2018 با مطرح کردن پرونده‌ای قانونی در سرزمین‌های اشغالی مدعی شد که گروه NSO با فروش فناوری خود به دولت‌های ستمگر، قوانین بین‌المللی را نقض کرده است. آلا ماهاجنا (Alaa Mahajna)، وکیلش در اورشلیم اظهار داشت :

 NSO باید نسبت به حفاظت از زندگی مخالفان و روزنامه‌نگاران سیاسی و فعالان حقوق بشر پاسخگو باشد.

گروه یادشده، متعلق به شرکت آمریکایی شرکای فرانسیسکو (Francisco) است و «Goldman Sachs» و «Blackstone» در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند. دیوید ایگناتیس (David Ignatius)، روزنامه‌نگار واشنگتن پست و مدافع همیشگی عربستان سعودی ادعاهای اسنودن را درباره معاملات شرکت اسرائیلی با این کشور تأیید کرد.

این فقط یکی از نمونه‌های منحوس تجارت‌های پرسود است. براساس گزارش اورشلیم، رژیم صهیونیستی اخیراً تجهیزات جاسوسی پیچیده‌ای به ارزش 250 میلیون دلار به عربستان فروخته است و روزنامه اسرائیلی «Ha’aretz» نیز گزارش داد که عربستان کمی پیش از شروع پاک‌سازی مخالفان در سال 2017 از سوی شاهزاده محمد بن سلمان، نرم‌افزار هک تلفن همراه گروه NSO را پیشنهاد داد. اسرائیل و عربستان، هر دو، ایران را به عنوان تهدیدی در نظر می‌گیرند تا همکاری خود را توجیه کنند.

اسرائیل علاوه بر ابزارهای جاسوسی و سایبری، صنعت روبه‌رشد نظارتی شامل : جاسوسی، عملیات روانی و اطلاعات غلط را نیز توسعه داده است. «Black Cube»، آژانس اطلاعات خصوصی مرتبط با دولت رژیم صهیونیستی (2 تن از مدیران سابق موساد در حال حاضر در هیئت مشاوره بین‌المللی این سازمان حضور دارند) اخیراً به دلیل جاسوسی برای بانوانی رسوا شده است که هاروی وینستاین (Harvey Weinstein)، یکی از افراد بانفوذ هالیوود را متهم به آزار جنسی کرده‌اند. گزارش‌های خبری نیز فعالیت این شرکت را از طرف دولت مجارستان و پویشهای عملیات‌های کثیف علیه مقامات دولت اوباما مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران و علیه یک محقق مبارزه با فساد در رومانی تأیید کردند. «Black Cube»  و دیگر سازمان‌های مشابه به شدت به دولت اسرائیل وابسته هستند، زیرا آنها بسیاری از پرسنل اطلاعاتی سابق رژیم صهیونیستی را استخدام کرده‌اند.

اسرائیل بیش از نیم قرن تجربه در تصرف و نظارت و جاسوسی خاک میلیون‌ها فلسطینی در کرانه غربی، غزه و سرزمین‌های اشغالی دارد. این دولت در حال حاضر دانش خود را به دولت‌هایی می‌فروشد که توانایی او را برای سرکوب و مدیریت مقاومت تحسین می‌کنند. اشغال اسرائیل، مسئله‌ای جهانی است. صادرات دفاعی اسرائیل در سال 2017 معادل 9.2 میلیارد دلار و 40 درصد بیشتر از سال 2016 بود (در بازار تسلیحات جهانی، بالاترین میزان فروش آن در سال 2017 به 398.2 میلیارد دلار رسید). بیشترین میزان این فروش‌ها، در آسیا و منطقه اقیانوس آرام بود. سخت‌افزار نظامی، مانند موشک و دفاع هوایی با 31 درصد بزرگ‌ترین بخش را تشکیل می‌دادند؛ در حالیکه سیستم‌های اطلاعاتی، سایبری و اینتل، 5 درصد را به خود اختصاص دادند. صنعت اسرائیل با هزینه‌های گسترده داخلی حمایت می‌شود : در سال 2016، هزینه‌های دفاعی شامل 5.8 درصد از تولید ناخالص داخلی بودند. در مقایسه‌ای، در سال 2017 بخش دفاعی آمریکا 3.6 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را جذب کرد. 

با وجود حرکات گاه و بی‌گاه دیپلماتیک برخی کشورها علیه اشغال سرزمین‌های فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی، اما بسیاری از آنها به مشتریان علاقه‌مند به سلاح‌های سایبری و فوت و فن‌های اطلاعاتی اسرائیل تبدیل شده‌اند. به گفته نیویورک تایمز، دولت مکزیک نیز از ابزارهای گروه NSO – حداقل در یک مورد - ظاهراً برای ردیابی گزارشگر محققی استفاده کرد که کشته شد. وکلای حقوق بشر و فعالان ضد فساد هم هدف قرار گرفتند. سازمان عفو بین‌الملل، گروه اسرائیلی را متهم به تلاش برای جاسوسی یکی از کارمندانش کرد. آزمایشگاه «Citizen»، یک گروه تحقیقاتی کانادایی تلفن‌های آلوده را در بحرین، برزیل، مصر، فلسطین، ترکیه، امارات متحده عربی، انگلیس، آمریکا و دیگر نقاط جهان کشف کرد. 

طی تظاهرات اخیر غزه، سار کوروش (Saar Korush)، مدیر اجرایی سابق سیستم‌های امنیتی «Magal» – که اطراف نوار غزه حصارهایی احداث کرده بود – به بلومبرگ گفت که غزه نمایشگاه حصارهای هوشمند او است، زیرا مشتریان آن را به عنوان آزمایشی برای جنگ و ایمن نگه داشتن فلسطینی‌ها از اسرائیل دوست داشتند. مگال، یکی از شرکت‌های مخالف طرح ترامپ برای ایجاد دیوار مرزی با مکزیک (همراه با یکی دیگر از شرکت‌های اسرائیلی) است و یک تجارت بین‌المللی را بر اساس توانایی خود برای متوقف کردن نفوذکنندگان – اصطلاحی که اسرائیل آن را برای پناهندگان سیاسی به‌کار می‌برد – ایجاد کرده است. یکی دیگر از سلاح‌های مورد استفاده در حصار اسرائیل و نوار غزه، پهپادی به نام دریای اشک بود که گازهای اشک‌آور را روی سر معترضان می‌ریخت. به گفته وب‌سایت اسرائیلی «Ynet»، سازنده این هواپیمای بدون سرنشین، خیلی زود درخواست‌های زیادی برای ساخت چنین هواپیماهایی دریافت کرد. آلمان قبلاً هواپیماهای بدون سرنشین اسرائیلی را در اختیار داشت، در حالیکه «Frontex»، سازمان اتحادیه اروپا در حال آزمایش هواپیماهای بدون سرنشین مشابهی برای بررسی مرزهای اروپایی به منظور جلوگیری از ورود مهاجران و پناهندگان است.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی تمام تلاش خود را کرد تا در طول این 10 سال، اسرائیل را به قدرت فنی در جهان تبدیل و ابزار تصرف خود را با افتخار در بازارهای داخلی و جهانی ترویج کند. نتانیاهو در گفتگو با قانونگذاران در ماه نوامبر سال گذشته اعلام کرد :

قدرت مهم‌ترین عنصر سیاست خارجی و تصرف مانند گاو نر است. کشورهایی وجود دارند که مکانی را اشغال و جمعیت خود را کامل جایگزین کرده‌اند، اما جهان در برابر آنها سکوت کرده است. قدرت، کلید تفاوت سیاست ما در برابر جهان عرب است؛ هرگونه معامله صلح با فلسطینی‌ها، تنها با توجه به منافع مشترک و بر پایه قدرت فنی امکان‌پذیر خواهد بود.

در سال 2017، اسرائیل قوانین خود را برای اعطای مجوزهای صادراتی به طیف وسیعی از سازندگان سلاح‌ها، نظارت و اطلاعات آسان‌تر کرد، هرچند مدعی پیامدهای حقوق بشر هنگام انجام فعالیت‌ها شد. اعتبار این کار با فروش سلاح‌های آنها در سال‌های اخیر به کشورهایی مانند : فیلیپین، سودان جنوبی و میانمار گسترش یافت که مرتکب سوءاستفاده‌های زیادی شده بودند. نتانیاهو با ادریس دِبی (Idriss Déby)، دیکتاتور چاد دوست شد و نفرات بعدی برای دوستی، شاید رئیس دولت بحرین و عمرالبشیر (Omar al-Bashir)، دیکتاتور سودانی باشند که از سوی دادگاه جنایی بین‌المللی تحت تعقیب است.

وزارت دفاع رژیم صهیونیستی به‌سختی اطلاعاتی در مورد چگونگی یا چرایی صادراتش منتشر می‌کند. Ha’aretz اخیراً به این نتیجه رسید که تجهیزات جاسوسی به چندین دولت غیردموکرات مانند : بنگلادش، آنگولا، بحرین، نیجریه، امارات متحده عربی، ویتنام و ... فروخته شده است. در برخی موارد، این دولت‌ها و دیگران از این سیستم‌ها برای هدف‌گیری مخالفان و شهروندان دگرباش (LGBTQ) و حتی اتهامات دروغین توهین به مقدسات استفاده کرده‌اند. اوایل سال 2019، این روزنامه اسرائیلی وجود شرکت امنیت سایبری اسرائیلی دیگری را به نام «Candiru» فاش کرد که ابزارهایی به بازار عرضه می‌کند و به شدت بر استخدام کهنه‌سربازان نظامی واحد اطلاعاتی 8200 اسرائیل متکی است.

از زمان انفجار حباب فناوری در سال 2000، رژیم صهیونیستی شرکت‌های محلی را برای سرمایه‌گذاری در صنایع امنیتی و اطلاعاتی تحت فشار قرار داده است. براساس گزارش «Privacy International» در سال 2016، نتیجه این بود که از 528 شرکت جهانی فعال در این حوزه، 28 شرکت در سرزمین‌های اشغالی بودند که باعث شد این منطقه دارنده بالاترین میزان سرمایه شرکت‌های اطلاعاتی و نظارتی در جهان محسوب شود. در سال 2016 یک روزنامه اسرائیلی گزارش داد که 20 درصد سرمایه‌گذاری‌های جهانی در این بخش در استارت‌آپ‌های اسرائیلی انجام می‌شود.

همان سال ایتی ماک (Eitay Mack)، وکیل حقوق بشر و یکی از افراد برجسته اسرائیلی در به چالش کشیدن سیاست صادرات تسلیحات و تامر زاندبرگ (Tamar Zandberg)، رئیس بال غربی حزب «Meretz» برای کسب تعلیق مجوز صادرات گروه NSO به دادگاه عالی اسرائیل رفتند. رژیم صهیونیستی خواستار برگزاری فرآیند به‌صورت عمومی بود اما حکم دادگاه برای عموم بازگو نشد. استر حیات (Esther Hayut)، رئیس دادگاه عالی توضیح داد که اقتصاد اسرائیل بسیار به این صادرات متکی است. 

در واقع، در سال 2017 اسرائیل دومین رتبه را پس از ایالات متحده در زمینه افزایش یک میلیارد دلاری سرمایه ریسک و مشارکت خصوصی برای شرکت‌های امنیت سایبری کسب کرد. طبق اطلاعات منتشر شده از شرکت داده «CB» واقع در نیویورک در سال 2018، رژیم صهیونیستی دومین امضاکننده معاملات امنیت سایبری پس از آمریکا است. اگرچه ایالات متحده با 69 درصد سهام جهانی با اختلاف در صدر قرار دارد، 7 درصدِ اسرائیل جایگاه دوم را پیش از انگلستان به خود اختصاص داده است. 

بدین ترتیب، اشغال و تصرف باعث ایجاد سیاست دفاعی و صنعتی اسرائیل از طریق رونق اقتصادی شده است که از شرکت‌هایی منفعت می‌برد که سرمایه‌گذاری را ایجاد، اجرا و مدیریت می‌کنند. اما برای شیر هِور (Shir Hever)، نویسنده خصوصی‌سازی امنیت اسرائیل (2017) و کارشناس جهانی تجارت تسلیحات رژیم صهیونیستی، تصرف کم‌اهمیت‌تر از بدهکاری است. بسیاری از فروشندگان تسلیحات اسرائیلی، درمورد عدم رغبت مشتریان نسبت به محصولات اسرائیلی ابراز ناامیدی می‌کنند؛ زیرا آنها در توقف مقاومت فلسطین ناتوان هستند. روسیه یک نمایش از فروش ابزار مورد استفاده در جنگ سوریه برگزار و افزایش فروش به ترکیه و هند را به عنوان 2 بازار بسیار مهم برای شرکت‌های اسرائیلی مدیریت کرد. پس چرا باید واردکنندگان اسلحه تسلیحات اسرائیلی را به‌طور خاص در نظر بگیرند؟

هِور اذعان می‌کند که قطعاً می‌خواهند نحوه مدیریت و کنترل فلسطینی‌ها را از سوی اسرائیلی‌ها یاد بگیرند؛ اما هرچه بیشتر تلاش می‌کنند بیشتر به این نتیجه می‌رسند که اسرائیل در واقع به‌طور مؤثر نمی‌تواند فلسطین را کنترل کند. حمایت از سیاستمداران و گروه‌های بال راست اسرائیل در سراسر جهان به‌طور قوی ادامه دارد – جیر بولسونارو (Jair Bolsonaro)، رئیس جمهور جدید برزیل یک نمونه کاملاً ناامیدکننده است – اما به نظر تمرکز بیشتر روی نژادپرستی، مشخصات نژادی و ملی‌گرایی و کمترین توجه به قدرتمندترین ارتش در جهان است. او حتی درباره رویکرد دولت اسرائیل برای موفقیت بخش تسلیحاتی و اطلاعاتی سؤال می‌کند و معتقد است که این صنعت در حال نزول است، زیرا بسیار به اتحاد کوتاه مدت و مجزا بستگی دارد. 

آپارتاید آفریقای جنوبی و کاهش آن، یک هشدار تاریخی محسوب می‌شود که اسرائیل ناخودآگاه نادیده‌اش گرفته است. آفریقای جنوبی، یکی از بزرگ‌ترین معامله‌کنندگان تسلیحات جهان پس از برزیل و رژیم صهیونیستی است که از طریق یارانه‌های بزرگ دولتی به‌دست آمده است.به‌تازگی بر اساس کتابی به نام «آپارتاید اسلحه و پول؛ یک داستان پرسود» اثر هنی وان وارن (Hennie van Vuuren)، مدیر سازمان رازگشایی غیرانتفای آفریقای جنوبی با وجود تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل، دولت این کشور، 28 درصد بودجه دولتی را به صنایع دفاعی خود در اواخر دهه 1980 اختصاص داد. اقتصاد مبتنی بر دانش فنی و مهارت‌های نظامی در تکنیک‌های سرکوب داخلی، شاید هنوز منبعی تسخیرناپذیر باشد، اما آپارتاید کمتر از 5 سال بعد از آن، به پایان رسید.

امروزه تعدادی روزافزون از یهودیان آمریکایی خود را از اسرائیل دور می‌کنند و ملی‌گرایی و حمایت از دولت خود را به جای راه‌حل تک دولتی نمی‌پذیرند. در حال حاضر، رژیم صهیونیستی قصد دارد به عنوان یک بازیکن بزرگ جهانی در تولید و فروش سیستم‌های سلاحی و تجهیزات و تخصص‌های نظارتی باقی بماند که در واقع یکی از راه‌های معرفی خود به عنوان یک کشور مشروع در حوزه بین‌المللی است. اما مخالفت‌های جهانی به لطف بایکوت‌ها، ممنوعیت‌ها و تحریم‌ها (BDS) با هدف تحریم نظامی اسرائیل و صنعت دفاعی آن در حال افزایش هستند. سیستم‌های البیت (Elbit)، اینک یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های دفاعی محسوب می‌شود که به دلیل فعالیت‌هایش در جهان با ممنوعیت‌هایی مواجه شده است. چندی پیش، «HSBC»، غول بانکداری اعلام کرد که از سوی البیت تحریم شده است. اگر اسرائیل همچنان مسیر سیاسی فعلی خود را به سمت انتصاب واقعی فلسطین ادامه دهد، کمپین‌های پرطرفدار اینچنینی قطعاً شروع به تغییر حساب در مورد هزینه‌های اقتصادی و اخلاقی اشغال خواهند کرد.