ترس اسرائیل از گسترش قدرت سایبری ایران در خاورمیانه
به گزارش کارگروه بینالملل سایبربان؛ به گفته کارشناسان، از زمان حمله سایبری استاکسنت به تأسیسات هستهای خود در سال 2010، ایران بر توسعه قابلیتهای سایبری خود تمرکز کرده و در یک دهه به یکی از قدرتهای سایبری در حال ظهور تبدیل شده است که در چندین عملیاتهای سایبری تهاجمی و اطلاعاتی علیه چندین کشور شرکت میکند. وبگاه صهیونیستی «Israel Defense» در این خصوص مقالهای نوشته که به شرح زیر است :
«به نظر میرسد چند سالی است که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نهادهای خارجی نیز آموزش و کمکهای سایبری ارائه کرده است.
زمانی که در سال 2021، نیروی قدس سپاه پاسداران ایران یک واحد جدید جنگ سایبری را برای این سازمان راهاندازی کرد، با سازمان حزبالله آغاز شد. این واحد سایبری جدید مبتنی بر همکاری اعضای حزبالله و سرویسهای اطلاعاتی ایران است.
این سازمان شامل هکرهای کارکشته و سایر پیمانکاران متخصص در زمینههای مختلف سایبری است. این تیم برای انجام حملات سایبری و عملیاتهای جمعآوری اطلاعات با استفاده از قابلیتهای مختلف برای هدف قرار دادن تلفنهای همراه، رهگیری سیگنالهای وایفای (Wi-Fi)، جمعآوری اطلاعات در شبکههای اجتماعی و نفوذ به شبکههای دولتی ایجاد شده است.
واحد سایبری به غیر از اهداف برجسته مانند اسرائیل یا ایالات متحده، به اهداف مختلفی از جمله شرکتهای لبنانی و سازمانهای دولتی حمله میکند. این حملات سایبری به سازمان اجازه میدهد تا اطلاعات محرمانهای را که حزبالله برای کنترل افکار عمومی لبنان و ردیابی مخالفان خود استفاده میکند، جمعآوری کند.
سردار سرلشکر حسین سلامی، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در دی ماه ۱۳۹۲ آمادگی خود را برای به اشتراک گذاشتن تجربیاتش در زمینه سایبری، اطلاعاتی و جنگ الکترونیک با سوریه اعلام کرد.
ایران قبلاً یک توافقنامه همکاری نظامی با سوریه داشته است؛ این توافق بر اشتراک و توسعه قابلیتهای سایبری و جنگ اطلاعاتی متمرکز خواهد بود. به گفته سلامی، تبادل تجربیات در زمینههای مختلف به ویژه سایبری، اطلاعات و جنگ الکترونیک ضروری است. سپاه آماده است همکاری آموزشی با نیروهای مسلح سوریه از جمله دوره های فرماندهی و ستاد را بهبود بخشد.
با حزبالله و سوریه، میتوان فکر کرد که ایران به دنبال افزایش قدرت سایبری خود در سراسر خاورمیانه است تا قدرت تهاجمی خود را افزایش دهد. چنین همکاریهایی میتواند به ایران اجازه دهد تا عملیاتهای سایبری مشترک یا نیابتی را علیه دشمنان خود انجام دهد.»