بهبود امنیت با همکاری نهادهای دولتی و خصوصی

به گزارش کارگروه فناوری اطلاعات سایبربان، به نقل از «insidesources»؛ فناوری ها زندگی روزمره ی عصر حاضر را تغییر داده اند. این یک موضوع ساده است که به صورت مکرر، توسط ایده های جدید مدیران دره ی سیلیکون تکرار می شود.

دولت آمریکا و به ویژه بخش دفاعی آن، اهمیت تغییرات فناورانه، همواره رو به افزایش است. «قانون دفاع ملی آمریکا 2018 » (¹NDAA) در اواخر سال گذشته تعدادی از این دگرگونی ها را مد نظر قرار داد و جنگ سایبری را در کنار دیگر حوزه های مبارزه مانند، زمین، دریا و هوا پذیرفت.

بسیاری از متخصصان فناوری که به تازگی در یک رویداد مشترک برگزار شده توسط «موسسه خیابان آر²» و «موسسه امنیت ملی جورج میسون³»، پیرامون ضرورت ایجاد تغییرات زنجیره ی تأمین وزارت دفاع، نیروی کاری و روش های عملیاتی صحبت کردند، معتقدند، تحولات یاد شده، به اندازه ای نبودند که تهدیدات امنیتی قرن 21 کاهش پیدا کنند.

جمیل جعفر (Jamil jaffer)، بنیان گذار موسسه امنیت ملی جورج میسون گفت:

حقیقت این است که ما در میانه ی یک نبرد واقعی در فضای سایبر قرار داریم. ممکن است گلوله ها، بمب های بزرگ یا سلاح های هسته ای وجود نداشته باشند؛ اما ما به صورت پیوسته تحت تهاجم هایی قرار داریم که دشمنان برایمان به ارمغان آورده اند.

مبارزه با تهدیدات سایبری قرن 21 به تغییرات بزرگی در زمینه ی تصمیمات کسب تجهیزات و پروتکل دولت فدرال و همچنین نوع ارتباطات آن با دره ی سیلیکون نیاز دارد. در حال حاضر شکاف موجود بین ذهن نوآوران آمریکایی و دولت، نشان دهنده ی این حقیقت است که هر دو گروه روی دو جهت مختلف تمرکز کرده و به ندرت با یکدیگر در تعامل هستند.

بتسی کوپر (Betsy Cooper)، مدیر اجرایی «امنیت سایبری بلند مدت مرکز برکلی⁴» گفت:

برای انجام هر یک از اقدامات بالا ما به مردم نیاز داریم و دولت افرادی را که نیاز دارد به دست نمی آورد.

کوپر به مردمی که برای برنامه های آموزشی فناوری پیشرفته داوطلب می شوند، اشاره کرد که حتی به عنوان یک گزینه ی حرفه ای توسط دولت در نظر گرفته نمی شوند. وی پیشنهاد کرد باید بستری ایجاد شود تا رهبران صنعت دره ی سیلیکون بتوانند تعامل بیشتری با کارمندان دولت داشته باشند.

تهدیدات سایبری امروزی هر دو بخش تجاری و دولتی را هدف قرار می دهد. در نتیجه هر دو گروه برای بهره مندی از امنیت بیشتر بهتر است با یکدیگر همکاری کنند. با وجود این، محیط کنونی به گونه ای است که هر دو طرف مورد بحث را مجاب می کند، در معادله ای قرار دارند که سودی برای آنها ندارد. تأثیرات منفی این همکاری در سطوح مختلفی دیده می شوند، از برنامه نویس هایی که معتقدند در بخش خصوصی درآمد بیشتری دارند تا شرکت هایی که از اشتراک گذاری اطلاعات خود با دولت، بهره ی زیادی نمی برند.

کلان کیچن (Klon Kitchen) همکار ارشد فناوری، امنیت ملی و دانش بنیاد هریتج (Heritage Foundation) گفت:

دولت فدرال باید درک کند که یکی از سهام داران امنیت سایبری است نه تمام آن.

برای رفع مشکل بالا باید به مدیران دره ی سیلیکون نشان داد که همکاری یاد شده چه مزایایی برای آنها خواهد داشت. از طرفی از آنجایی که دولت با چالش های امنیتی مشابه شرکت های چند ملیتی مواجه است، این اقدام کمک بزرگی برای آنها به حساب می آید.

امروزه شرکت های بزرگ دره ی سیلیکون مانند اپل و والمارت و دولت آمریکا با حملات بسیاری از سوی بازیگران بد مواجه می شوند. به سختی می توان تشخیص داد این حملات علیه نهادهای آمریکا یا دولت آن صورت گرفته است. همکاری دو بخش بالا برای مقابله با تهدیدات گام قابل توجهی برای بهبود امنیت سایبری است. با وجود این به سختی می توان زمان دستیابی به این هدف را تخمین زد.

به علاوه مرز بین تاکتیک های سایبری و جنگ افزارهای سنتی به مرور زمان در حال محو شدن است. در سطوح بالا تشخیص تفاوت بین یک حمله ی سایبری برای هک کردن رایانه ی دشمن با ارسال یک جنگنده برای بمباران یک منطقه ی خاص آسان است؛ اما اگر یک گروه از نیروهای ویژه با سلاحی مواجه شوند که توسط یک سامانه ی دوربین های مداربسته ایمن شده است چطور؟ با توجه به قوانین درگیری های فعلی، این گروه به وابستگی به قابلیت های ملی در اختیار «NSA» و «CIA» نیاز دارد تا بتواند با یک حمله ی سایبری تقریبا ساده، سامانه را مورد هدف قرار بدهد.

کیچن ادامه داد:

مشکل قابلیت های مذکور این است که تقاضاهای بسیاری برای آنها وجود دارد و معمولاً اولویت های بالاتر از دستیابی به آنها جلوگیری می کند. در نتیجه نیروی های ویژه باید با خطر بزرگتری برای تکمیل ماموریت و حفظ کارکنان مواجه شود.

وی افزود:

این گونه مأموریت ها به هیچ جایی نمی رسند.

مشکل، تنها خود فناوری های نیستند که به سادگی در سطوح تاکتیکی در دسترس قرار دارند، بلکه عملیات هایی هستند که به علت تمرکز بیش از حد روی ماموریت های سایبری تاکتیکی، محدود شده اند. استانداردها نقش مهمی را ایفا می کنند؛ اما استانداردهای دولتی به اندازه ای کند هستند که توانایی برابری با مشکلات را ندارند.

1. _{National Defense Authorization Act}
2. _{R Street Institute}
3. _{George Mason National Security Institute}
4. _{Berkeley Center for Long-Term Cybersecurity}